Anoreksja dotyczy przede wszystkim kobiet. Jednak statystyki pokazują, że zaburzenie to dotyka coraz większej ilości mężczyzn.
Obniża się także przeciętny wiek osób chorujących - przestają zadziwiać przypadki anoreksji u dziewczynek w wieku poniżej 12 lat.
Zrozumienie anoreksji dla osoby zdrowej jest trudne - ciężko wyobrazić sobie, jak ktokolwiek mógłby dobrowolnie głodzić się.
Ciężko zrozumieć także to, że niejedzenie i inne typowe dla anoreksji zachowania to coś więcej niż chęć schudnięcia. Wiele
osób nazywa zaburzenia odżywiania, w tym anoreksję, fanaberią. Tymczasem anorektyczne odchudzanie się ma dużo bardziej skomplikowaną
naturę.
Anoreksja jest jednym z najbardziej śmiertelnych schorzeń psychicznych. Jej leczenie jest trudne, długie i wymaga
ogromnej pracy ze strony osoby chorej i jej najbliższych. Dlatego warto zwracać uwagę na najwcześniejsze oznaki tego
zaburzenia odżywiania. Dlatego warto wiedzieć więcej.
Komentarze
sama miałam krótki epizod w życiu z anoreksją, udało mi się powrócić do normalnego odżywiania, dzięki pomocy psychoterapeuty z http://www.carpediem.szczecin.pl, doskonale rozumiem sytuacje anorektyczek i wkurza mnie jak ktoś nie widzi w tym problemu psychologicznego
W dniu 2013-12-16 dodał/a marysia
Każde miejsce w necie z podpowiedzią jak wspomagać leczenie i jak mieć nadzieję jest dodaniem sił w walce z ta chorobą.Dziękuję.
W dniu 2012-10-31 dodał/a Ajrin
moja kolezanka 30 letnia wlasnie zmarla.
W dniu 2012-07-03 dodał/a marek
Zaczynam walkę o siebie. Szukam wsparcia i zapraszam osoby chętne do pomocy do odwiedzania mojego profilu.
http://buba-kilimandzaro-aruba.blogspot.com/
W dniu 2012-06-15 dodał/a bubakilimandżaroaruba
Ja też byłam chora na anoreksję. Zaczęłam się odchudzać latem 2010 roku, w lutym 2011 byłam na skraju śmierci a w maju po maturze lekarz (który zajmowal się wypisywaniem recept co 1,5 miesiąca) powiedział że nie może uwierzyć że tak szybko z tego wyszłam. Pod koniec zeszłych wakacji odsunął mi leki, których przez cały czas brałam minimalną dawkę.
Tak, byłam u psychoanalityka czy jak tam zwą ten zawód; pani doktor zapewnila mnie, ze moje leczenie moze trwac nawet 6 (!) lat, sama sie z tego nie pozbieram, a po kazdej wizycie u niej bylam tak pozbawiona nadziei, ze moglabym sie z marszu klasc do grobu. Ale, pewnego pięknego dnia, jej wywody przebrały miarkę. ' Nie interesuje mnie w co tam pani sobie wierzy, moze byc nawet Budda, beze mnie i bez narysowania dla mnie wykresu pani nie wyzdrowieje'
Już nie wróciłam. Bo nie potrzebowałam Nauki do tego żeby wskrzesić moje życie, które wcześniej zabiłam. Nie chorobą, nie głupim odchudzaniem, bo to byl ostatnni etap. Aroganctwem, próżnością, ignoranctwem, cynicznością, egoizmem. Nie docenieniem życia i ludzi którzy dali mi je dwa razy.
Kogo jak kogo, dawna pani psycholog, ale Boga trzeba szanować. On jest, jest wszystko.
Doceńcie co macie w środku i wróćcie do podstaw.
W dniu 2012-01-19 dodał/a jkljkl
Rzygać się na to chce. Takie treści nie powinny być umieszczane w internecie, chodzi o dekalog anorektyczki. To jest dopiero...
W dniu 2012-01-18 dodał/a .
jej nigdy nie chcialabym zachorowac na tom chorobe i wspolczuje tzm, ktorzy tego doynali. Mam nazdieje, ye to leczenie nie bdzie takie trudne jak w opisie
W dniu 2012-01-04 dodał/a ola
nie chciałabym zostać anorektyczką
W dniu 2011-10-17 dodał/a ...........
Witam wszystkich. To był 2006r. mąż mnie zdradził i odszedł... poczułam sie brzydka,nie kochana,było mi zle... Po jakimś czasie podjęłam decyzje o odchudzaniu,choć w efekty nie wierzyłam,przecież tyle razy próbowałam !!! udało się... ważyłam 76kg przy wzroście 169cm po trzech miesiącach ważyłam już 56kg jak to zrobiłam hm... biegałam wieczorami,ćwiczyłam dwa razy dziennie,nie jadłam nic tylko 15-20 paluszków dziennie potem ważyłam już 48kg. i zaczęło się... złe wyniki badań,anemia,zatrzymanie miesiączki... bywało tak po jakimś czasie że zjadłam coś po czym wymuszałam wymioty bo miałam wyobrażenie że po np. jednm chipsie przytyje... chudłam,wszyscy mówili że jestem chuda,a ja patrzyłam w lustro i wstydziłam sie woich ud,brzucha,tego tłuszczu... stwierdzono u mnie bulimio-anoreksje... ponownie wyszłam za mąż zaszłam w ciąże lecz poroniłam,organizm mój był tak słaby że nie wytrzymał ciąży... po kilku miesiącach zaszłam w ciąże z tym że jadłam ale liczyłam kalorie... w chwili porodu ważyłam 56kg. urodziłam śliczną córeczke dziś żyje mam dobre wyniki waże 54kg... moge powiedzieć że ta ciąża uratowała mnie !!! choć wstydze sie swojego ciała dalej...
W dniu 2011-08-08 dodał/a młoda
całkiem niezłe
W dniu 2011-05-30 dodał/a suska
ja to chyba przerzewam
W dniu 2011-05-30 dodał/a suska
Anoreksja to okropna choroba, z której trudno wyjść. Potrzeba dużego wsparcia bliskich by dać radę. Wyszłam z tego ale nadal muszęuważać by sięnie wrócił. Życze powodzenia i wiele cierpliwości wszystkim,którzy walczą z tą chorobą.
W dniu 2011-02-14 dodał/a miki
To straszna choroba dopadła moja znajomą i jest z nią tragicznie!!!!!A życie jest takie piękne.
W dniu 2010-11-14 dodał/a VM
Moja siostra tak samo się głodzi!Dużo mi pomożecie.Czuje Ulgę..
W dniu 2010-11-03 dodał/a Olenda
świetna strona, dziękuję!
W dniu 2010-04-21 dodał/a ela
Straszne ;(
W dniu 2010-02-27 dodał/a Justyna
